Son yazısının başlığıydı… Ve bu yazı bir yıl üç gün önce yazıldı… Son kez 21’inde eli kalem tutmuştu. O da vakit kaybetmeden almış kağıdı önüne. El yazısıyla hastalığı anlatmış… İnanmış yeneceğine zatürreeyi… “Bekleyin, kanseri yendim bunu hayli hayli yenerim” diyor son satırlarda… Sonra üç gün geçiyor aradan… O gün futbol camiasının her daim güler yüzlü, Kazım Kanat’ı ölüme yenik düşüyordu… Gürcan Bilgiç ve Ahmet Çakar ile yaptığı münakaşalar tebessüm ettirdi milyonlara. Şovu severdi, lafını da pek sakınmazdı hani. Her ne olursa olsun dökülmüş saçları sonrası takmaya alıştığı şapkasıyla birlikte son kez meydan okudu ölüme. Biz de güç aldık O’nun sözlerinden, inancından. “Kanserden yırttı, sevdiklerini yalnız bırakmaz” dedik… Ancak ölüm haberi sürpriz oldu herkese… Saygıyla anıyoruz Kazım Kanat’ı… Toprağı bol olsun…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder